Այս գիշեր ես քո շուրթերն էի փնտրում ուրիշ
շուրթերի մեջ
և համարյա հավատացի, որ գտել եմ քեզ,
չէ’ որ ես` կույրս, գիտեմ` ինձ կնոջ մեջ ձգում է գետը:
Բայց ինչպիսի ձանձրույթ. հասնել ափին երազի
և հասկանալ` հաճույքը` ստրուկ է խղճուկ`
կեղծ մանրադրամ ստացած:
Մոռացվա’ծ, սիրելի’, ինչպես կուզեի ես,
հարություն տալ տանջանքին այն,այն հույսին անհույս`
Բուենոս Այրեսում:
Եթե կրկին սիրեի քեզ
նավահանգստի կողմը նայող իմ տանը,
եթե կրկին հանդիպեի քեզ առավոտյան
սրճարանում,
և եթե ոչի~նչ, ոչի~նչ
դեռ պատահած չլիներ
և անհրաժեշտ չլիներ ոչինչ մոռանալ,
և ձեռքերը քո` չջնջել հիշողությունից…
թող մի բան մնա միայն` պատուհանը` դեպի
անաստղ երկինք:
No comments:
Post a Comment